Miejsce realizacji: Uniwersyteckie Centrum Stomatologii w Lublinie (325 - Katedra i Zakład Stomatologii Wieku Rozwojowego)
Adres: Lublin, ul. Doktora Witolda Chodźki 6

Lęk uznawany jest za stan emocjonalny, subiektywnie odbierany jako niezwykle negatywny i  niemiły.  Pojawia się on w sytuacjach ocenianych i traktowanych jako groźne bądź przykre. Lęk towarzyszący zabiegom stomatologicznym jest zjawiskiem z jednej strony bardzo częstym objawem, a z drugiej powodującym ogromne uczucie dyskomfortu u pacjenta. Zmniejszenie napięcia psychofizycznego mogącego towarzyszyć zabiegom przeprowadzanym w jamie ustnej, współuczestniczenie pacjenta w terapii, a co najważniejsze utworzenia dobrych relacji lekarz – pacjent, a w efekcie wytworzenie zaufania do lekarza prowadzącego oraz do podejmowanych przez niego decyzji ma kluczowe znaczenie. Na poziom lęku wpływają: osobowość pacjenta, jego konstrukcja psychiczna, pierwszy kontakt z lekarzem stomatologiem, stopień dojrzałości emocjonalnej, ogólny lęk, występowanie dolegliwości bólowych, relacje lekarz – pacjent. Należy podkreślić, iż prawdopodobnie przyczyną tego stanu rzeczy jest symptomatologia schorzeń tkanek jamy ustnej, a także przekonanie, że jakakolwiek interwencja terapeutyczna związana jest z pojawieniem się i występowaniem silnych dolegliwości bólowych – czyli agresora, rządzącego jego ciałem wbrew niemu samemu, stanowiąc inwazję w wewnętrzny i intymny świat danego pacjenta.